Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 524

จิวซูหมิ่นแม้จะไม่เต็มใจสักเท่าไร แต่ก็ต้องจำใจติดตามลุงออกจากโรงเรียนไป

ฉันกับอาเขยได้มองส่งจิวซูหมิ่นและลุงของเธอจนลับตา แม้กระทั่งเอนตัวออกไปที่หน้าต่างเพื่อมองรถของลุงเธอแล่นออกจากโรงเรียน ฉันจึงกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความรู้สึกหดหู่

การจากไปของจิวซูหมิ่นทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าหัวใจมีช่องว่า...