ถ่ายภาพส่วนตัว: ความลับในอัลบั้ม

บทที่ 5

เป็น

ร่างกายของผมสั่นระริก มือที่ลูบไล้เจียวหยุนก็สั่นไปด้วย เลื่อนจากหน้าท้องน้อยของเธอไปที่เอวด้านหลัง และสุดท้ายก็กุมสะโพกอวบอิ่มของเธอไว้

แต่ทันทีที่ผมกำลังจะทำอะไรต่อไป เจียวหยุนกลับกดมือผมเอาไว้

"เสี่ยวเสี่ยว... ถ่ายรูป"

ผมได้เรียนรู้เพิ่มเติมถึงความยับยั้งชั่งใจของเธอ ไม่คิดว่าแม้จะมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังสามารถบอกให้หยุดได้

แต่เมื่อนึกถึงการได้บันทึกภาพของหญิงงามเย็นชาที่แสนเย้ายวนคนนี้ การได้เก็บภาพเธอเปล่งเสียงครางอย่างอ่อนหวานใต้ร่างของผมไว้ตลอดกาล ผมก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ผมอุ้มหวังเสี่ยวเสี่ยวลุกขึ้นยืน

ของผมยังคาอยู่ในร่างของเธอ ทำให้เธอสั่นเทาจนพูดไม่ออก

แบบนี้ไม่ได้ เจียวหยุนยังรออยู่

ผมตีก้นเธอทีหนึ่ง "แปะ" ดังลั่น

หวังเสี่ยวเสี่ยวจึงได้สติ รีบตอบรับ "ได้ค่ะ ฉัน... ฉันจะไปเรียกอาจารย์หานเดี๋ยวนี้"

พูดตามตรง การที่ยังคาอยู่แบบนี้โดยขยับไม่ได้ ผมเองก็ทนได้ยาก ผมจึงอุ้มขาของหวังเสี่ยวเสี่ยวพาเธอออกไป ไม่ลืมที่จะปิดประตูห้องนอนให้เจียวหยุนด้วย

"อาจารย์หาน เร็วค่ะ... เอาฉันเร็วๆ"

ทันทีที่ออกห่างจากที่แม่ของเธออยู่ หวังเสี่ยวเสี่ยวก็เริ่มเร่าร้อนอีกครั้ง เธอบิดเอวอย่างทนไม่ไหว โน้มตัวมากระซิบข้างหูผมอ้อนวอนให้ผมเอาเธอ

"ขอร้องฉันสิ"

แม้ผมจะทนลำบาก แต่ก็ยังพอทนได้ สาเหตุหลักเพราะมีสิ่งล่อใจที่ยิ่งใหญ่กว่ารออยู่

เมื่อเทียบกับหวังเสี่ยวเสี่ยวตัวแสบคนนี้ ผมกลับอยากจะเอาแม่ของเธอ เจียวหยุน มากกว่า

แค่คิดถึงภาพหญิงงามเย็นชาคนนั้นคุกเข่าบนเตียงให้ผมเข้าไป ของผมที่อยู่ในร่างของหวังเสี่ยวเสี่ยวก็พองขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

"ขอ... ขอละค่ะ อาจารย์หาน ได้โปรด ถ้าคุณทำให้ฉันมีความสุข ฉันจะช่วยให้คุณได้แม่ของฉัน..."

หวังเสี่ยวเสี่ยวเกี่ยวขาของเธอรอบขาผม พยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้ผมดันเข้าไปลึกขึ้น

ผมทนไม่ไหวทันที จับขาทั้งสองของเธอยกขึ้น แล้วให้สะโพกกลมของเธอนั่งลงอย่างแรง...

"อ๊ะ... อ๊า... อาจารย์หาน มันดีมาก..."

หวังเสี่ยวเสี่ยวดูเหมือนคนบ้าทันที ผมของเธอสะบัดมาปัดหน้าผม

ผมเองก็เริ่มเข้าสู่อารมณ์ แค่นึกว่าเจียวหยุนกำลังรอผมอยู่ในห้องเพื่อถ่ายรูป แต่ผมกลับกำลังเอาลูกสาวของเธอ ก็ทำให้เลือดในร่างกายผมเดือดพล่าน

ในขณะที่ยังเข้าออกในร่างของหวังเสี่ยวเสี่ยว ผมก็หยิบอุปกรณ์ถ่ายภาพขึ้นมา สั่งให้หวังเสี่ยวเสี่ยวเปิดประตู

แต่ภาพที่เห็นต่อจากนั้น ทำให้เลือดที่เดือดพล่านของผมแทบจะระเบิดออกมา

เจียวหยุน หญิงที่มีใบหน้าเย็นชานั้น กำลังพิงเตียงช่วยตัวเองอยู่!

นิ้วขาวเรียวของเธอวางอยู่ที่จุดซ่อนเร้น กำลังเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

ข้างๆ มือเธอยังมีของเล่นที่ไม่รู้ว่าหยิบมาจากไหน เป็นลูกกลมสีชมพู ดูน่ารักเหมือนของเด็กสาว เห็นได้ชัดว่าเป็นของหวังเสี่ยวเสี่ยว

ผมตีก้นของหวังเสี่ยวเสี่ยวอีกครั้ง

เธอเหมือนสุนัขของผม พอโดนตี ก็เชื่อฟังส่งเสียงออกมา "แม่คะ หนูกลับมาแล้ว"

เจียวหยุนตกใจสะดุ้ง คงเพราะเธอหมกมุ่นกับการช่วยตัวเองมากเกินไป จนไม่ได้ยินเสียงประตูเปิด

"พี่เจียว ผมมาแล้วครับ"

ผมแกล้งพูดต่อ จ้องมองหญิงที่เคยเย็นชาแต่ตอนนี้กลับดูลำบากใจ ขาทั้งสองขดเข้าหากัน

แต่เมื่อเธอพูด เธอยังคงรักษาความเยือกเย็นไว้ได้บ้าง เพียงแค่สะดุดคำนิดหน่อย แล้วก็กลับมาปกติ "อาจารย์... อาจารย์หานมาแล้วนี่ งั้นเริ่มถ่ายรูปกันเถอะ"