Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 492

"อืม ได้"

ผมกับหลานกลับมาที่หอพักของผม ผมยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอารมณ์ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างไม่เกรงใจ

"โอ้โห นอนเตียงตัวเองนี่สบายจริงๆ!" ผมทำเป็นพูดอย่างไร้เจตนา แต่แอบชำเลืองมองปฏิกิริยาของหลานชายเป็นพักๆ

"การไปอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ย่อมต้องมีช่วงปรับตัวแน่นอนครับลุงฮั่น เหนื่อยจังเลยนะครั...