Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 387

ฉันเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย เมื่อพบนักศึกษาที่ยังคงอยู่ข้างนอก ก็จะเร่งเร้าให้พวกเขารีบกลับ

ฉันเดินเรื่อยมาจนดึก ความง่วงเริ่มเข้าครอบงำ

ฉันหาวหนึ่งที พลางทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งในโรงเรียนเพื่อพักสายตาสักครู่

ฉันล้วงโทรศัพท์ออกมา กำลังจะดูคลิปวิดีโอสักหน่อย แต่กลับพบว่าเจียงเยว่เยว่ส่งข้อความมา...