Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 348

ลี่เหม่ยแม้จะรู้สึกอับอาย แต่เมื่อครู่ก็ได้ตกปากรับคำไปแล้ว จึงยอมหันหลังให้อย่างว่าง่าย แล้วโน้มตัวพิงอ่างล้างหน้า

ผมมองใบหน้าแดงก่ำในกระจกของนางน้อยคนนี้ เห็นท่าทางขวยเขินของเธอแล้ว จึงรีบโอบเอวเธอไว้ แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า "เธอไม่คิดหรือว่าควรช่วยฉันหน่อย?"

ลี่เหม่ยกัดริมฝีปาก "อย่านะ...ขอร้อ...