Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 318

ส่วนนั้นของผมเหมือนเด็กที่หาทางกลับบ้านไม่เจอ คอยมองหาเส้นทางกลับอย่างไม่หยุดหย่อน จนทำให้ด้านล่างของลี่เสี่ยวเสวียเริ่มเจ็บ เธอได้แต่สั่นเทาพลางเอ่ยว่า "เบา... เบาหน่อย..."

แม้การกระทำเช่นนี้จะน่าอับอาย แต่ลี่เสี่ยวเสวียรู้ดี ผมจงใจยั่วยวนเธอ หากเธอไม่ยอมร่วมมือ คงถูกรังแกให้ทรมานยิ่งกว่านี้

ลี่เ...