Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1539

จ้องมองยามที่อยู่ตรงหน้า ด้วยดวงตากลมโตเปล่งประกาย ทำให้ยามรู้สึกใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ลืมความสงสัยที่เคยมีต่อผมไปเสียสนิท

เขาโบกมือรัวเร็ว เชิญฉันกับเสี่ยวเสวียเข้าไปข้างใน พร้อมกับกล่าวขอโทษผมอย่างสำนึกผิด

"ขอโทษครับคุณลุง เมื่อกี้ผมเห็นคุณลุงเดินวนเวียนอยู่แถวนี้ นึกว่าเป็นคนไม่ดีเสียอีก ตอนนี้เข้า...