Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1420

ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ รู้สึกเหมือนก้อนหินใหญ่ในใจได้ถูกปลดปล่อยออกไป

หวังวั่นฟางค่อยๆ ลุกขึ้นจากอ้อมกอดของฉัน แล้วผลักฉันออกไปอีกทาง ส่วนตัวเธอเองถอนหายใจพลางเดินไปอีกฝั่งของห้องด้วยสีหน้าจนปัญญา

เธอนั่งมองไปข้างหน้า แล้วเริ่มถอนหายใจอีกครั้ง

ผ่านไปสักพัก จนฉันคิดว่าเธอคงไม่ต...