Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1397

ตลอดทางนั้น ฉันแทบไม่อยากปล่อยมือจากเมิ่งเหม่ยเสวีย ปากก็แทบไม่ได้ละจากร่างของเธอเลย

แม้จะโอบกอดเมิ่งเหม่ยเสวียไว้ในอ้อมแขน แต่มืออีกข้างของฉันก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉย ลูบไล้ไปทั่วร่างของเธอ จนผิวขาวนวลนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อจากการสัมผัสของฉัน ฉันถึงได้ยอมหยุด

"เบาๆ หน่อย อย่าทิ้งรอยจูบไว้เด็ดข...