Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1309

ผมค่อยๆ ลุกขึ้นจากตัวของเกาหมี่หมี่ เดินไปเปิดหน้าต่าง ปล่อยให้อากาศเย็นพัดเข้ามาชะล้างความคิด ให้กลับมามีสติอีกครั้ง

"เธอกลับไปเถอะ"

ผมสูดลมหายใจลึกสองครั้ง พูดกับเกาหมี่หมี่ที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น

เมื่อได้รับอนุญาต เกาหมี่หมี่รีบลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว สวมเสื้อผ้าของตัวเอง แล้ววิ่งออกไปด้วยใบห...