Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1294

ฉางอวี่เหอแทบไม่ทันได้ร้องอุทานด้วยซ้ำ ทั้งตัวถูกฉันลากไป ใบหน้าเปื้อนน้ำแกงมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อได้สัมผัสถึงพละกำลังที่แท้จริงของฉัน ฉางอวี่เหอค่อยๆ เกิดความหวาดกลัว อยากจะร้องให้หยุด ให้ฉันปล่อยเธอ

แต่เธอจะไปสู้กับฉันที่แข็งแรงราวกับวัวได้อย่างไร ได้แต่เหมือนลูกไก่ตัวน้อย ถูกฉันกดลงบนโต๊ะอย่างไร...