Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1258

แรงสัมผัสเบาบางนั้นทำให้ร่างของผมสั่นสะท้าน มือข้างที่ว่างรู้สึกเหงา อยากให้ชินหลี่จับมันอีกครั้ง

บางทีอาจเป็นเพราะความสนิทสนม ชินหลี่จึงไม่มีทีท่าเกรงใจแม้แต่น้อย เธอเดินผ่านผมไป นั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่เขานั่งเมื่อครู่ ไขว่ขาข้างหนึ่ง หาท่านั่งที่สบาย แล้วมองผมอย่างผ่อนคลาย

"เธอนี่นะ วันนี้มีเวลาว่...