Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1256

ที่หน้าประตูโรงเรียนเหลือเพียงหลิวหย่งคนเดียว เดินวนเวียนอย่างเดียวดาย หาความสุขให้ตัวเอง

ผมหยุดนิ่งอยู่สักพักใหญ่ มองใบไม้ที่ร่วงหล่น ความคิดในใจสับสนวุ่นวาย

ในที่สุด ระเบียงทางเดินที่เงียบสงัดก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้ง หนักแน่นจนเกิดเสียงทุ้มต่ำ

กลับมาที่จุดปฏิบัติงาน ผมทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ พิงศ...