Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1251

เกาผิงมองไปทางนั้นแวบหนึ่ง สายตาของเราประสานกันกลางอากาศ ทำเอาผมเหงื่อเย็นแตกพลั่กทั้งที่อากาศร้อนระอุ

"ฮึ ดูเหมือนผมคงไม่ต้องรบกวนให้ผู้อำนวยการหวังพาผมไปแล้วละ ผมหาเจอเองได้"

เกาผิงในฐานะผู้คร่ำหวอดในสนามรัก ใช้สัญชาตญาณอันไวของตนรับรู้ได้ทันทีว่า หวังวั่นฟางกับคนที่เรียกผมนั้นมีความสัมพันธ์ลึกซ...