Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1196

วันรุ่งขึ้น

เสียงเปิดประตูปลุกฉันให้ตื่น ฉันขยี้ตาที่ยังปรือๆ แล้วเห็นหวังวั่นฟางเปิดประตูห้องเล็กเข้ามา ใบหน้าเธอเชิดสูงด้วยความหยิ่งยโส ดวงตาฉายแววขบขันอย่างกลั้นไม่อยู่

ฉันจ้องเธออย่างเคืองๆ

แต่หวังวั่นฟางไม่ใส่ใจ เธอโยนอาหารเช้าในมือใส่อกฉันแล้วหมุนตัวเดินออกไป

พลางพูดว่า "กลับไปกินที่ห้องค...