Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 339

ระเบียงหินเหนือประตู

ตะเกียงน้ำมันลอยแสงนิ่ง ณ ปากถ้ำหินที่จางห่าวหรานเพิ่งเดินผ่าน กั้นพายุทรายที่ก่อตัวจากพลังธาตุไว้ได้ เสียงคำรามของพายุดังสนั่นราวกับเสียงนกกระเรียนร้อง สร้างความหวั่นวิตกให้กับซูมู่และคนอื่นๆ

หลายชั่วโมงผ่านไป เสียงพายุจึงเงียบหาย

การรอคอยช่างยาวนานเหลือเกิน

บางคนเดินวนไป...