Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 20

ไทยลิท-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"เฮ่ๆ! ไม่ต้องลำบากหรอก ฉันจะพาไปเที่ยวบาร์ เธอคงไม่คุ้นเส้นทาง เอาเป็นว่าให้ฉันขับดีกว่า"

หลูเสวี่ยเยาฝืนยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้ ในใจคิดว่า ถ้ารู้แต่แรกว่าแกเป็นไอ้คนเลี้ยงหมู ฉันจะยอมให้แกแตะรถคันโปรดของฉันเหรอ? แล้วนี่ใครอนุญาตให้แกเรียกฉันว่าเสวี่ยเยาด้วย?

...