Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 34

มองข้อความของเกาเสวีย ฉันทั้งคนก็ชะงักไป จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์เป็นเวลานาน ไม่สามารถตั้งสติได้

ในขณะที่ฉันยังจ้องมองโทรศัพท์อยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน จางจิงสาวน้อยยืนอยู่ที่ประตู พูดว่า "ฉันรู้อยู่แล้วว่าเป็นนาย ไม่พูดอะไรตั้งนาน คิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะจำนายไม่ได้"

มองดูจางจิงสาวน้อ...