Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 170

งัวเงียสับสน ความมึนเมาจากแอลกอฮอล์ทำให้ฉันรู้สึกเลือนราง หลายสิ่งหลายอย่างในตอนนี้มันไม่ชัดเจนอีกต่อไป

ฉันยื่นมือไปจับมือของจางจิง สาวน้อยสวย จ้องมองเธอแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ ไม่ใช่เธอบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนฉันหรือ ตอนนี้ ถึงเวลาที่เธอต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันแล้ว"

ขณะที่พูด ฉันหัวเราะออกมา ในใจมีความเ...