Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 82

ผมอุ้มภรรยาเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน พลางปลอบและให้กำลังใจเธอว่า "คนเรามีความจำเป็นสามอย่าง แต่เธอก็รู้จักนิสัยฉันดี ฉันมีความจำเป็นสี่อย่างนี่นา เวลาที่อาการกำเริบขึ้นมา ฉันคงเสียสติไปเลยละมั้ง"

ใบหน้าของภรรยาฉายแววตำหนิแต่ก็แฝงรอยยิ้มอย่างมีความสุข "คุณนี่จริงๆ เลย ช่างเกินจริงเสียจริง ใครก็ตามที่มาเ...