Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 790

วรรณกรรม

ในตอนนี้ เฉินเชี่ยนถึงกับสะอื้นไห้ด้วยความทรมาน

เธอส่ายศีรษะไปมา พยายามบิดเอวเพื่อให้สะโพกกลมกลึงของเธอหลบหนีจากการกระแทกของผม ปากร้องขอด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า "พอแล้ว ขอร้องล่ะ" และคำวิงวอนอื่นๆ

แต่เสียงร้องไห้ของเฉินเชี่ยนไม่มีผลอะไรเลย ผมเหมือนคนบ้าคลั่ง ใช้นิ้วกางออกจับกุมความนุ่มนวลอันแ...