วัยแรกรุ่น

บทที่ 78

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ อย่าเข้าใจฉันผิดเด็ดขาด แต่ว่า...ฉันทนความเหงาไม่ไหวจริงๆ อีกอย่างก็คิดถึงคุณด้วย ฉันแต่งงานแล้ว พวกเราไปถึงขั้นสุดท้ายไม่ได้จริงๆ ถ้าสามีฉันเป็นคนอื่น ฉันคงไม่พูดอะไรหรอก แต่เขาคือ..."

ฟานซือซือมองฉันด้วยสีหน้าลำบากใจ

ฉันรู้สึกหงุดหงิดจึงจิบไวน์แดงอึกหนึ่ง ทำให้ความไม่พอใจในใจ...