วัยแรกรุ่น

บทที่ 3

ลี่อานกลืนน้ำลายลงคอ ชั่วขณะหนึ่งเธอลืมที่จะตอบสนอง เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกต่อไปแล้ว เธอรู้ว่าท่าทีและคำพูดของพี่เขยมีความหมายแฝงชวนให้คิดไปในทางชู้สาว

ความสัมพันธ์ปกติระหว่างพี่เขยกับน้องสาวภรรยาไม่ควรมีการกระทำที่สนิทสนมและคำพูดกำกวมเช่นนี้ คำพูดนั้นทำให้เธอทั้งใจเต้นและรู้สึกไม่สบายใจ

พี่เขยออกจากห้องรับแขกไปอย่างรวดเร็ว

ลี่อานมองประตูห้องที่ปิดลง ค่อยๆ นั่งลงที่ขอบเตียง นึกภาพนิ้วมือของพี่เขยที่เพิ่งสอดเข้าไปในเส้นผมของเธอ หลับตาลง อดไม่ได้ที่จะปล่อยความคิดให้ล่องลอย...

หรือว่าพี่เขยเคยคิดอยากครอบครองเธอ? เขาเคยคิดที่จะสอดใส่ร่างกายของเธอเหมือนตอนที่ลูบไล้ผมดำของเธอหรือเปล่า?

หรืออาจเป็นไปได้ว่า พี่เขยเคยจินตนาการถึงใบหน้าของเธอและปลดปล่อยความปรารถนาเหมือนที่เธอเพิ่งทำในอพาร์ตเมนต์?

เพียงแค่นึกถึงร่างกายที่แข็งแรงของพี่เขย ลี่อานก็สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น...

ตกเย็น เมื่อถึงเวลาอาหาร ฝนตกหนักอย่างกะทันหัน ทั้งลมแรงฝนก็หนัก ใบไม้กระทบกิ่งไม้ส่งเสียงซู่ซ่า พี่สาวลี่ลี่เซียงโทรมาบอกว่าฝนตกหนักเกินไป กลับบ้านไม่ได้ ให้สามีกับน้องสาวกินข้าวกันไปก่อน

พี่เขยไม่เพียงแต่เป็นคนทำงานอิสระที่ประสบความสำเร็จ แต่ยังทำอาหารได้อร่อยเป็นเลิศ ลี่อานออกมาจากห้องรับแขก เพียงแค่เหลือบมองอาหารบนโต๊ะก็ยอมรับในฝีมือทันที มีบร็อกโคลี่กับแครอท ต้มหัวปลากับเต้าหู้ ผัดผักรวม ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ และเกาลัดอบที่เธอชอบที่สุด แต่ละจานทำได้ทั้งสีสัน กลิ่นหอม และรสชาติครบถ้วน

ลี่อานชิมอาหารทุกอย่างแล้วบอกว่าอร่อย

พี่เขยถามเสียงนุ่มๆ: "จานไหนอร่อยที่สุด?"

"ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์!" ลี่อานตอบ

"ดูเหมือนเธอจะชอบรสจัด ชอบกินไก่เผ็ดๆ นะ" พี่เขยยิ้มมุมปากอย่างมีนัยยะชวนให้คิด

"ใช่ค่ะ หนูชอบกินไก่มากๆ!" ลี่อานถามอย่างไร้เดียงสา "พี่เขยก็ชอบกินไก่ใช่ไหมคะ?"

พี่เขยยิ้มอย่างมีเลศนัย วางตะเกียบลง มองเธอด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง "พี่ไม่ชอบกินไก่หรอก แต่ถ้าเธออยากกินไก่ พี่ช่วยเธอได้นะ"

ลี่อานรู้สึกตกใจเมื่อตระหนักได้ พี่เขยพูดเร็วไปหน่อย เธอไม่แน่ใจว่าเธอเข้าใจความหมายถูกต้องหรือไม่

พี่เขยหมายความว่าอยากให้เธอกิน... เพียงแค่คิดว่าพี่เขยผู้สุภาพเรียบร้อยกำลังล้อเล่นกับเธอในลักษณะนี้ ลี่อานก็รู้สึกใจไม่นิ่ง

เธอรีบคว้าเกาลัดสีน้ำตาลลูกหนึ่งขึ้นมา พูดว่า: "พี่... พี่เขยคะ หนูปอกเกาลัดให้พี่นะคะ ขอบคุณที่ทำอาหารอร่อยๆ หลายอย่างต้อนรับหนู"

พี่เขยเอนหลังตรงๆ พิงเก้าอี้เบาๆ หัวเราะเบาๆ พูดว่า: "เธอรู้ไหมว่าผู้หญิงปอกเกาลัดให้ผู้ชายมีความหมายว่าอะไร?"

ลี่อานส่ายหน้า มือเริ่มปอกเกาลัดไปแล้ว

"ในนวนิยาย 'จินผิงเหมย' บรรยายว่าเมื่อผู้หญิงปอกเกาลัดให้ผู้ชาย ต้องรีบปอกตอนที่ยังร้อน เปลือกชั้นในสีน้ำตาลจะลอกออกจากเนื้อได้ง่าย พอเกาลัดเย็นลง เปลือกชั้นในจะติดกับเนื้อ แยกออกยาก"

"งั้น..." ลี่อานทำท่าครุ่นคิด ถูกพี่เขยพาเข้าเรื่อง "งั้นมันก็เหมือนกับของผู้ชายนั่นแหละ..."

เจียงเซินไม่คิดว่าน้องสาวภรรยาจะกล้าพูดขนาดนี้ เขาเพียงแค่พูดเป็นนัยนิดหน่อย เธอก็จินตนาการไปไกลแล้ว เขาหัวเราะพูดว่า "เสี่ยวอาน เธอโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ แล้วนะ เป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว รูปร่างอวบอิ่มขึ้นมาก นี่เป็นเพราะแฟนหนุ่มช่วยเหรอ?"

ลี่อานได้ยินแล้วใบหน้าเล็กๆ แดงขึ้น ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกว่าการพบกันครั้งนี้ พี่เขยมักจะพูดเป็นนัยกับเธอ พูดจาไร้มารยาทเช่นนี้