Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 297

วรรณกรรมจีน

กิ่งเล็กเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นหัวเราะในทันที แล้วตีไหล่ฉันเบาๆ "น่าหมั่นไส้จัง พี่หลงพูดอะไรหยาบคายจัง ตรงเกินไปแล้วนะ"

กิ่งเล็กเอนพิงไหล่ฉัน หรี่ตาลงเล็กน้อย ใบหน้าเปี่ยมด้วยความสุขและความสงบ ค่อยๆ กระซิบบอกฉันว่า "ถึงพี่จะเรียกหนูว่าแม่หมาแก่ หนูก็ยอม ขอแค่พี่ไม่ไล่หนูไปก็พอ หนูจะเฝ้า...