Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1163

ผมกลับไปห้องนอนอย่างกระวนกระวายใจ รอคอยอยู่คนเดียว คิดในใจว่าภรรยาผมกับเผิงเผิงคงไม่คุยกันไปจนชั่วชีวิตหรอกนะ

เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลาที่ผมกับภรรยามักจะเข้านอน ผมก็นั่งไม่ติดเก้าอี้แล้ว เพราะภรรยายังไม่กลับมา

ผมเดินออกจากห้องนอนไปมองตามช่องประตูห้องของเผิงเผิง ข้างในไม่มีแสงสว่างแล้ว ไฟปิดไปนานแ...