การกลับมาของเทพมังกร

บทที่ 2

คฤหาสน์ตระกูลหลิน

"เร็วๆ หน่อย วันนี้เป็นงานเลี้ยงแต่งงานของอาจื่อกับหวังไค่ พ่อแม่อย่างเราจะมาสายได้ยังไง"

"รีบอะไรนักหนา ก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสเสียหน่อย"

"คุณรู้อะไรบ้างล่ะ! หวังไค่บอกแล้วว่าใบมรณบัตรของไอ้ชูซิวคนไร้ค่านั่นจะเสร็จวันนี้ พอจัดงานเลี้ยงเสร็จก็จะไปจดทะเบียนเลย"

พ่อแม่ของหลินจื่อ ซุนฉินกับหลินฉี่ กำลังเตรียมตัวอยู่ในโถงใหญ่ของคฤหาสน์

ในตอนนั้นเอง เด็กสาวในชุดกระโปรงสีขาวเดินลงมาจากบันได ผมยาวตรงสีดำ หน้าสวยแบบไม่แต่งหน้า ดวงตาเป็นประกาย แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความโกรธ

นี่คือหลินเสวีย น้องสาวฝาแฝดของหลินจื่อ

"เขายังมีชีวิตอยู่ ทำไมพวกคุณถึงต้องทำใบมรณบัตรให้เขาด้วย!"

หลินเสวียกลั้นน้ำตาไว้ในดวงตา พูดอย่างดื้อรั้น มือของเธอจูงเด็กหญิงตัวน้อยที่เดินตามหลังเธอมาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

"เขา?"

"เขาคือใคร?"

ซุนฉินกำลังพึงพอใจกับสร้อยเพชรที่หวังไค่มอบให้เธอก่อนหน้านี้ แกล้งทำเป็นโง่ไม่สนใจหลินเสวีย

"ชูซิว"

หลินเสวียเอ่ยชื่อนี้อย่างหนักแน่น

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!"

พอได้ยินคำว่า 'ชูซิว' ซุนฉินก็ราวกับขนลุกชันไปทั้งตัว

"ทั้งเมืองหนานเฉิงเขาถือว่าไอ้คนไร้ค่านั่นตายไปแล้ว มีแต่เธอนี่แหละที่ร่ำร้องว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ยังมีชีวิตอยู่บ้าอะไร?! ฉันว่าเขาคงเน่าเป็นดินโคลนอยู่ใต้หลุมศพไหนสักแห่งแล้ว กลายเป็นกองดินเน่าไปแล้ว!"

"คุณหุบปากเดี๋ยวนี้! ฉันไม่ให้คุณพูดถึงเขาแบบนั้น!"

หลินเสวียตะโกนด้วยความโกรธ

"ดีนัก กล้าสั่งให้แม่หุบปากเชียวนะ! เก่งขึ้นมากนะ! ไอ้เด็กอกตัญญูนี่ ตอนนั้นฉันไม่น่าคลอดเธอออกมาเลย!"

ซุนฉินมองหลินเสวียด้วยความรังเกียจ ไม่มีความรักความเมตตาของความเป็นแม่แม้แต่น้อย ถ้าไม่รีบไปงานเลี้ยง ป่านนี้คงลงมือกับหลินเสวียไปแล้ว

"ตอนนั้น..."

พอหลินเสวียได้ยินคำว่า 'ตอนนั้น' เธอก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเจ็ดปีก่อน น้ำตาไหลออกมาด้วยความโกรธ "ตอนนั้นพวกคุณต่างหาก..."

"พอกันทั้งคู่! เรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อนไม่ต้องพูดถึงอีก นั่นเป็นการตัดสินใจของคุณปู่ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อตระกูลของเรา"

หลินฉี่ชัดเจนว่าเขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ เขาพูดแทรกขึ้นพร้อมกับจ้องหลินเสวีย "เธอก็อย่าร้องไห้อีก อยากโทษก็โทษตัวเองที่โชคไม่ดี"

"เธออยู่บ้านดูแลเด็กให้ดีๆ วันนี้เป็นงานแต่งงานของพี่สาวเธอ อย่าให้เด็กคนนี้ไปปรากฏตัวต่อหน้าหวังไค่กับพี่สาวเธอ เธอควรจะรู้นะว่าพวกเขาเกลียดลูกไม่มีพ่อที่เธอคลอดออกมาที่สุด"

"ซีซีไม่ใช่ลูกไม่มีพ่อ!"

หลินเสวียโต้กลับเสียงดัง

"น้า...อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้นะ~"

เด็กหญิงตัวน้อยพูดเสียงอ่อนหวาน ดวงตาของหลินเสวียแดงก่ำ ทั้งๆ ที่เป็นลูกแท้ๆ ของเธอ แต่กลับไม่สามารถเรียกเธอว่า 'แม่' ได้

เมื่อก่อนตระกูลหลินประสบวิกฤตหนี้สิน เพื่อแก้ไขปัญหานี้ ตระกูลหลินบังเอิญพบว่ารองหัวหน้าตระกูลชูที่เพิ่งผงาดขึ้นมา ชูซิว มีใจให้หลินเสวียในตอนนั้น

พวกเขาจึงบังคับให้หลินเสวียใช้ชื่อของหลินจื่อเข้าไปใกล้ชิดชูซิวโดยเจตนา และตั้งครรภ์ลูกของชูซิว

เมื่อถึงเวลาจดทะเบียนสมรส พวกเขาก็ให้หลินเสวียใช้บัตรประชาชนของหลินจื่อแต่งงานกับชูซิว

หลังจากชูซิวหายตัวไป หลินจื่อตัวจริงก็เข้าไปแทนที่หลินเสวียในตระกูลชู ด้วยความเจ้าเล่ห์อันน่าตกใจของเธอ เธอได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากชูเหอพี่ชายของชูซิว ช่วยให้ตระกูลหลินผ่านพ้นวิกฤต

เมื่อตระกูลหลินมีอำนาจมากพอ พวกเขาก็ร่วมมือกับตระกูลหวัง อาศัยความไว้วางใจที่ชูเหอมีต่อเธอ ฆ่าชูเหอและยึดกิจการของตระกูลชู!

เรื่องนี้น่าอับอายอย่างยิ่ง หากแพร่งพรายออกไปจะทำลายชื่อเสียงทางธุรกิจของตระกูลหลินอย่างแน่นอน

ดังนั้นนอกจากครอบครัวของหลินจื่อและหัวหน้าตระกูลหลินที่เสียชีวิตไปแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้

ไม่ว่าจะประกาศต่อสาธารณะหรือทางกฎหมาย เด็กคนนี้ก็ยังคงเป็นของหลินจื่อ หลินเสวียทำได้แค่เป็นน้า ไม่สามารถเป็นแม่ได้

เพราะเรื่องนี้ ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา หลินเสวียรู้สึกผิดตลอดเวลา...

และสิ่งที่ทำให้หลินเสวียรู้สึกหมดหวังยิ่งกว่า คือข่าวลือล่าสุดในตระกูลที่ว่า หลินจื่อหัวหน้าตระกูลคนใหม่เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับตระกูลหวัง เตรียมจะยกเธอให้แต่งงานกับหวังจวิ้น น้องชายแท้ๆ ของหวังไค่ ซึ่งเป็นคนปัญญาอ่อนที่มีสติปัญญาเพียงแค่เด็กอายุสี่ขวบ!

นอกรั้วคฤหาสน์ ห่างออกไปสิบเมตร

ชูซิวยืนอยู่ตรงนี้เป็นเวลาสามนาทีแล้ว ดวงตาเย็นชาราวกับจะฆ่าคน

การได้ยินของเขาเหนือกว่าคนธรรมดามาก

แม้จะอยู่ห่างจากประตูใหญ่สิบเมตร แต่บทสนทนาในบ้านเมื่อครู่ไม่มีตกหล่นแม้แต่คำเดียว

จากคำพูดเหล่านั้น เขาได้เรียงร้อยเรื่องราวทั้งหมดระหว่างหลินเสวียและหลินจื่อได้อย่างชัดเจน และเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตระกูลหลินมีลูกแฝด!

'หวังไค่'... 'หลินจื่อ'!

สำหรับชูซิว การฆ่าคนทั้งสองนี้เป็นเรื่องง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือ

แต่ในความคิดของชูซิว

ความตายเป็นเพียงการปลดปล่อยที่ไร้รสชาติที่สุด

ดังนั้นชูซิวจะไม่ฆ่าพวกเขา แต่จะปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่

ปล่อยให้หลินจื่อและหวังไค่ลอยชายเชิดหน้า แล้วพรากทุกสิ่งไปจากพวกเขาในช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุด

ทำให้สายเงินทุนของพวกเขาขาดสะบั้นเหมือนกับซิวเหอกรุ๊ปในอดีต ให้ 'คู่รักสุนัข' คู่นี้กัดกันเอง ให้พวกเขาได้เห็นอาณาจักรของตัวเองค่อยๆ พังทลายลง

ให้พวกเขาได้ลิ้มรสความสิ้นหวังที่ชูเหอเคยเผชิญ ให้พวกเขาอยากมีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ อยากตายก็ไม่ได้!

นี่ทรมานกว่าการฆ่าพวกเขาโดยตรงถึงร้อยเท่า!

'หลินเสวีย...'

ชูซิวพึมพำ นี่คือคนรักที่แท้จริงของเขา ผู้หญิงที่เขาคิดถึงทั้งวันทั้งคืนตลอดเจ็ดปี...

ชูซิวเดินมาที่หน้าประตูคฤหาสน์ ยกมือเคาะประตู หลังจากเคาะไปสองสามครั้ง ก็มีเสียงอ่อนหวานดังมา

"ใครคะ? มาแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ~!"

เสียงนี้... ทำให้ชูซิวรู้สึกคุ้นเคยมาก ยิ่งทำให้เขามั่นใจในสิ่งที่เขาคาดเดา

แม้แต่เขาผู้เป็นเทพมังกรที่เคยผ่านสนามรบมานับหมื่นลี้ ในขณะนี้หัวใจก็ยังเต้นแรงขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

ภรรยา ลูกสาว

เจ็ดปี ครบเจ็ดปีแล้ว...

ฉันกลับมาแล้ว...

ประตูเปิดออกด้วยเสียงแกร๊ก