Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 148

คราวนี้...

ศีรษะเพียงแค่เจ็บแปลบเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกเหมือนระเบิดอย่างครั้งก่อน...

น้ำตาในเบ้าตาของหลินเสวี่ยยิ่งไหลพรั่งพรู...

แต่แววตายังคงว่างเปล่าเช่นเดิม...

เธอรู้สึกว่าภาพในความทรงจำชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...

ป่าไผ่ หิมะโปรย กุหลาบร่วงหล่น...

ตรงกลางภาพมีร่างสูงสง่ายืนอยู่ สวมชุดทหารเรียบเนี...