Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

ผ่านไปเต็มครึ่งชั่วโมง เสวียเป่าจูถึงหยุดร้องไห้ เหมยหลงก้มลงมองและเช็ดน้ำตาที่มุมตาของเสวียเป่าจู พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"พี่เป่าจู ไม่ต้องกังวลนะ ผมจะปกป้องพี่เอง"

เสวียเป่าจูไม่พูดอะไร ดวงตาเหม่อลอย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เหมยหลงเห็นดังนั้นก็ไม่รู้จะปลอบอย่างไร ก้มมองแล้วก็เกิดความคิดขึ้นมา...