Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 811

เว้นแต่ว่าซูเถียนเถียนจะยอมอุทิศกายให้ถึงจะสามารถทำให้ฉันใจอ่อนได้

เวลาผ่านไปทีละวินาที หยดเหงื่อบนหน้าผากฉันหยดลงไม่หยุด กระดูกมือที่เกาะยึดส่วนที่เว้าโค้งนั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะหัก หากไม่ใช่เพราะสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด พวกเราทั้งสามคนคงร่วงหล่นจากดาดฟ้าตายไปด้วยกันแล้ว

พูดว่านานแต่จริงๆ ผ่านไปแค...