Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 75

ฉันรู้ดี เธอกำลังทรมานใจและรู้สึกเสียใจ ความว่างเปล่าเปลี่ยวเหงาที่เธอเก็บกดมาเจ็ดปี คืนนี้ฉันได้ฉีกมันออกเป็นช่องเล็กๆ แล้ว มันไม่แน่นหนาเหมือนเดิมอีกต่อไป

ก็ดีแล้ว ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

ดอกไม้ไม่ได้บานในวันเดียว ต้นไม้ไม่ได้โตในวันเดียว แม้แต่เด็กยังต้องอยู่ในครรภ์สิบเดือน ผลลัพธ์ที่ดีย่อมต้องใช้เว...