Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 530

ผมงงไปชั่วขณะ แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าเฉินเหวินเหวินคงไปเข้าเรียนแล้ว ผมดูเวลาเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาที่ต้องไปห้องพยาบาลแล้วเช่นกัน จึงรีบล้างหน้าแปรงฟันแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องพยาบาล

พอออกจากห้อง ขาผมอ่อนแรงทันที รู้สึกหน้ามืดตาลาย อดที่จะยิ้มขมขื่นไม่ได้ คงเป็นผลพวงจากความบ้าคลั่งเมื่อคืนนี้แน่ๆ

เม...