Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 507

พอมาถึงตรงนี้ ผมรีบถามเขาเรื่องที่ฝากให้ช่วยถามอาจารย์หวังให้ที ไม่คิดว่าเสี่ยวเชียงกลับไม่ตอบข้อความผมเลย

ผมพอจะเข้าใจได้ทันทีว่า เสี่ยวเชียงน่าจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ผมกัดฟันด้วยความโมโห อยากจะโทรไปหา แต่คิดว่าครูใหญ่น่าจะยังอยู่ด้วย ก็เลยต้องอดทนไปก่อน

อีกสองชั่วโมงผ่านไป ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากเสี...