Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 494

ในตอนนั้น หลี่เสวียไม่มีเวลาจะกล่าวลาฉัน เธอหมุนตัวเดินจากไปทันที

เมื่อเห็นหลี่เสวียจากไป ฉันรู้สึกเสียดายอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าเป็ดที่จะได้กินอยู่แล้วจะบินหนีไป ขาดอีกนิดเดียวเท่านั้น ทุกครั้งก็เป็นอาจารย์หวังที่มาทำลายโอกาสของฉัน ตอนนี้ฉันเกลียดเธอเข้ากระดูกดำ จึงมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็...