Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 288

ผมนั่งลงโดยไม่ได้เกร็งตัวมากนัก แต่กลับทิ้งตัวลงอย่างสบายๆ

"ใช่ครับ ผมเอง เห็นน้องๆ ของเสี่ยหวางหน้าคุ้นๆ นะครับ ดูท่าคืนนี้คงทำธุรกิจกันไม่ได้แล้ว"

พูดจบผมก็ทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน"

พอหวางเจียนพูดขึ้น พวกลูกน้องตัวใหญ่แขนลายก็เดินมาขวางประตูไว้

"หมายความว่าไงครับ? เสี่ยหวาง ธุรกิ...