Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1330

เสียงนั้นดังกรุบกริบอย่างชัดเจน ราวกับหัวใจแก้วของใครบางคนที่แตกละเอียดด้วยคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของผม

"พี่เจ้า คุณเฉินโกรธจนเดินหนีไปแล้วนะคะ" ในอ้อมกอดของผม ถังเอี้ยนเอี้ยนพลันหัวเราะคิกออกมา ดวงตาโค้งเหมือนพระจันทร์เสี้ยว

ผมยักไหล่แสดงความจนปัญญา แล้วพูดว่า "ไม่เกี่ยวกับผมหรอก ผมก็ไม่ได้เอ่ยช...