ทหารบ้าผู้ไร้เทียมทาน

บทที่ 735

เซียวอวี่เดินออกจากห้อง พบว่าฟ้ามืดแล้ว

ลมหนาวจากภูเขาพัดมาปะทะร่าง เขาสะท้านโดยไม่รู้ตัว จึงยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองหลายครั้งเพื่อให้รู้สึกตื่นขึ้นมาอีกนิด

"ฮึ่ม ไม่ว่านางงามคนนั้นจะคิดยังไง แต่ใจข้าน่ะ รู้สึกอึดอัดจริงๆ..."

"ถึงว่าที่ข้าทำไปก็เพื่อช่วยชีวิตนาง แล้วก็เลยปล่อยให้เรื่องมันเกิดขึ้นไป...