Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 73

ลี่จื้อเจี้ยนถูกโยนลงบนโซฟาราวกับกองเนื้อเน่า แขนอ่อนปวกเปียกห้อยข้างลำตัว ความเจ็บปวดแล่นริ้วมาจากขาที่ถูกลากไปบนพื้น

เขาทำได้เพียงใช้แขนข้างที่ยังพอใช้การได้ค้ำโต๊ะไว้อย่างทุลักทุเล ใบหน้าซีดขาวฝืนทนความเจ็บปวด ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

เสี่ยวหยู่ดึงเก้าอี้มานั่งตรงข้ามอย่างไม่ใส่ใจ ว...