บทที่ 710

แรกเริ่มเดิมที ป่าซางนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีเคอะเขินอย่างยิ่ง เพียงแค่ยิ้มเจื่อนๆ ไม้ตะเกียบข้างมือแทบไม่ได้ขยับเลยสักนิด

ต่อมา ภายใต้การบังคับและล่อหลอกของเสี่ยวหยู่ เขาจึงเริ่มค่อยๆ กินอาหารทีละคำเล็กๆ

เมื่อบรรยากาศในที่นั้นเริ่มผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย เสี่ยวหยู่จึงยิ้มน้อยๆ แล้วเปิดประเด็นสนทนา

...