Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 509

แสงอาทิตย์ยามเย็นก่อนลับขอบฟ้า ทอดเงายาวของทั้งสองคน

เย่เสวี่ยหลิงมองดวงตาใสกระจ่างของเขา ค่อยๆ คลี่ยิ้มบางๆ

ม่านราตรีทาบทับลงอย่างเงียบงัน ห่อหุ้มพวกเขา เช่นเดียวกับที่ปกคลุมศีรษะของทุกคน

เยว่เค่อเอ๋อร์นั่งอยู่คนเดียวในห้องประชุมอันว่างเปล่า ดวงตากลมโตเบิกกว้าง จ้องมองไปเบื้องหน้า แววตาว่างเปล่า

ไ...