Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 469

ไทยลิท-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

เสี่ยวอวี่เผชิญหน้ากับสายตาของเขา พลางยิ้มกว้าง สดใสกว่าที่คาดไว้มาก ราวกับเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา

"พอกันที ที่จริงเจ้าไม่มีความปรารถนาอะไรจะบอกหรือ? เห็นแก่ที่เจ้าให้ข้าสูบบุหรี่สักมวน ถ้าคำขอของเจ้าไม่เกินไปนัก ข้าอาจพิจารณาช่วยทำให้สำเร็จก็ได้"

คำพูดยังไม่ทัน...