Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 107

เมื่อเซียวอวี่สะบัดข้อมือ แสงวาบเย็นเยียบจากกระบี่ ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์นั้นมีแววตาวูบไหวด้วยความกังวล เขายื่นมือมาจับแขนของเซียวอวี่ไว้พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง

"ไม่จำเป็นหรอก ข้าพอรู้วิชาแพทย์อยู่บ้าง เลือดคั่งในร่างของเฉิงเจิ้นได้ถูกขับออกไปเกือบหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องเจาะเลือดอีก"

เซียวอวี่ได้ยินดังน...