ทหารบ้าผู้ไร้เทียมทาน

บทที่ 1

: นิยายจีน

"อาหยู่ ไปรับงานที่โรงแรมเซิงหัวหน่อย เขาจะจ่ายเงินให้เอง แปดสิบ"

เสี่ยวหยู่ที่กำลังนั่งยองๆ อยู่ริมถนนได้ยินคำพูดนี้ คิ้วกระตุกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกาย

"ไม่มีปัญหา ชื่ออะไรล่ะครับ"

พี่ซานที่อยู่ปลายสายได้ยินคำถามก็แค่นหัวเราะ น้ำเสียงเจือความเย้าแหย่

"ทำงานแบบนี้ ชื่อมันสำคัญด้วยเหรอ? ได้ยินว่าสาวคืนนี้หน้าตาดีมาก อาหยู่นายสายตาแม่นขนาดนี้ คงไม่จำผิดหรอก"

"ได้เลยครับ พี่ซานวางใจได้"

เสี่ยวหยู่ปัดกางเกงลุกขึ้นยืน ดีดบุหรี่ที่คีบอยู่ระหว่างนิ้ว มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าชู้ ในหัวเต็มไปด้วยภาพเสียงหัวเราะอ่อนหวาน ดวงตาเย้ายวน อกอวบและสะโพกผาย

เสี่ยวหยู่ทำงานที่อู่ซ่อมรถตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืนเช่ารถแท็กซี่ออกรับงานพิเศษ เชี่ยวชาญการรับส่งคนไปยังสถานบันเทิงยามราตรี เคยเห็นสาวบริการมาแล้วเกือบร้อย บุคลิกเหมือนคนเหลวไหลผสมกับหน้าตาหล่อเหลามักจะปลุกเร้าอารมณ์ของผู้หญิงได้เสมอ แต่สำหรับพวกที่เข้ามาอ่อยเขา เขาไม่เคยตอบรับเลยสักครั้ง อย่างไรก็ตาม ทำงานแบบนี้ต้องแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานให้ชัดเจน ถ้าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงาน พังเรื่องทำมาหากินก็จะยุ่งยาก

แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะแตกต่างออกไป

รถยังไม่ทันถึงประตูโรงแรม เสี่ยวหยู่ก็เห็นเธอแล้ว หญิงสาวสวมชุดเดรสสีขาวแบบโปร่ง คลุมไหล่ด้วยเสื้อสูทสีขาว การตัดเย็บอย่างประณีตขับเน้นเส้นสายที่ยั่วยวน ในชั่วขณะที่เธอเหลียวมอง ใบหน้าที่งดงามก็ประทับลึกลงในความทรงจำของเสี่ยวหยู่

"ช่างเป็นของชั้นเลิศจริงๆ"

เสี่ยวหยู่พึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว หญิงงามใต้แสงจันทร์คนนั้นดูราวกับดอกไม้กลางคืนที่เบ่งบานในยามดึก สง่างาม เย็นชา งดงามเหนือใคร

ขณะที่รถค่อยๆ จอด เสี่ยวหยู่ที่ได้สติกลับมาถึงกับบ่นอุบอิบออกนอกหน้าต่าง ในใจด่าตัวเอง

"โลกนี้มันเปลี่ยนไปจริงๆ สวยขนาดนี้แต่กลับออกมาขายตัว สมกับที่พ่อแม่ 'ตั้งใจเลี้ยงดู' มั้ยเนี่ย?"

เสี่ยวหยู่โผล่หน้าออกไป สายตาลามกจ้องมองร่องอกลึก พร้อมผิวปากอย่างหยาบคาย ยิ้มพลางโบกมือ

"เฮ้ น้อง ขึ้นรถมาสิ ยืนเหม่ออะไรอยู่? อะไร รังเกียจว่ารถฉันเก่าเหรอ ไม่ต้องห่วง รับรองว่าสะอาดกว่าตัวเธอแน่"

ซ่งชิงจื่อได้ยินคำพูดหยาบคายของเสี่ยวหยู่ คิ้วเรียวงามขมวดเข้าหากัน ความโกรธที่สะสมมาจากงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึมก็ระเบิดออกมา

"ปากของคุณสกปรกนัก หุบปากสุนัขของคุณซะ อย่างน้อยจะได้ดูเหมือนคนหน่อย!"

ถูกด่ากลับอย่างไม่ทันตั้งตัว มุมปากของเสี่ยวหยู่กระตุก แล้วยิ้มอย่างดูแคลน

"สาวน้อยอารมณ์ร้อนนี่ ดูท่าลูกค้าคงไม่เอาไหนสินะ เอาเถอะ คืนนี้มีแค่รอบเดียว จะขึ้นหรือไม่ขึ้นก็ตามใจ!"

พูดจบ เสี่ยวหยู่ก็จ้องมองหน้าอกของหญิงสาวอย่างหยาบคาย แล้วหดหัวกลับเข้าไป เหยียบคันเร่งเปล่าๆ อย่างแรง

"โครม!"

ท่ามกลางเสียงคำรามอันดังนั้น ใบหน้างามของซ่งชิงจื่อเปลี่ยนจากแดงเป็นซีด ดวงตาคู่สวยฉายแววโกรธแค้น เธอยกข้อมือบางเพื่อดูเวลา กัดฟันแล้วพลันยื่นมือไปเปิดประตูรถ

"ไปเถอะ!"

หากไม่ใช่เพราะดึกมากแล้ว และเธอก็เมาอยู่บ้าง ซ่งชิงจื่อคงไม่มีวันขึ้นรถของไอ้หนุ่มน่ารังเกียจคนนี้

เสี่ยวหยู่สูดกลิ่นหอมที่โชยมา มองซ่งชิงจื่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาเคียดแค้น ในใจอดขำไม่ได้

"สาวน้อยอารมณ์ร้ายแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องยอม สาวสวยระดับนี้ ได้สักครั้งก็คงไม่เสียหายอะไร ฮึๆ"

เสี่ยวหยู่ขับรถอย่างไม่รีบร้อน พลางชำเลืองมองสาวสวยข้างๆ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหวั่นไหว

ซ่งชิงจื่อถูกบังคับให้ดื่มไม่น้อยในงานเลี้ยง ท่ามกลางการโคลงเคลงเบาๆ ของรถ ความง่วงก็เข้าครอบงำ เธอไม่มีแรงระวังตัวจากคนขับปากหวานคนนี้อีกต่อไป จึงเอนพิงเบาะนั่งและหลับไป

เมื่อได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอ เสี่ยวหยู่รู้สึกถึงกลิ่นหอมของผู้หญิงที่ชวนให้หลงใหล พร้อมกับทรวดทรงอวบอิ่มที่โยกไปมา ขาเรียวยาวใต้ชุดเดรสโปร่งสีขาวขาวจนแสบตา มองไปมองมา เสี่ยวหยู่ถึงกับกลืนน้ำลายอย่างกระหายน้ำ สัญชาตญาณดิบในใจค่อยๆ ตื่นขึ้น!

"แม่ง นางมารจริงๆ!"

เสี่ยวหยู่สบถเบาๆ แต่มือขวาที่จับพวงมาลัยอยู่กลับค่อยๆ เคลื่อนไปทางหญิงสาว!