Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 733

ยามเที่ยงคืนของฤดูหนาว

ยามเที่ยงคืนของฤดูหนาว แม้แต่เมืองเหยียนจิงอันเจริญรุ่งเรืองก็ยังจมดิ่งสู่ความเงียบสงัด

โคมไฟริมถนนยังคงเปล่งแสงสลัวสีเหลืองนวล ทอดยาวคดเคี้ยวไปจนสุดขอบฟ้า ราวกับเป็นโคมนำวิญญาณที่สวรรค์จุดไว้ให้ใครบางคน

ไป๋ลู่จ้องมองปลายทางของแสงไฟอย่างเหม่อลอย หวังเหลือเกินว่าจะได้เห็นใคร...