บทที่ 3
หัวใจของหลี่เอ้อร์หูบีบรัดขึ้นมาทันที คำพูดน่าอายขนาดนี้ เขาเป็นผู้ชายจะพูดออกมาได้ยังไง?
แต่เจ้าหรูกลับยืนกรานอย่างหนักแน่น ข่มขู่ว่า "ถ้าไม่พูดนะ พี่จะดีดเต็นท์เล็กๆ ของน้องอีกแล้วนะ จะดีดไปเรื่อยๆ จนกว่าน้องจะยอมพูด"
หลี่เอ้อร์หูถูกบีบบังคับจนหมดทาง ได้แต่กลั้นใจพูดออกมา พยายามเลียนแบบท่าทางของหวังเหยียน "เธอบอกว่า... นายท่าน... มันฟินมาก... นายท่าน... อย่าหยุดนะ..."
เขาพูดติดๆ ขัดๆ ไร้ความงดงามโดยสิ้นเชิง
เจ้าหรูได้ยินแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอเอาปากเข้าไปใกล้หูของหลี่เอ้อร์หู กระซิบลมหายใจหอมหวาน "ต้องแบบนี้สิ — นายท่าน... ฟินมากค่ะ! นายท่าน... อย่าหยุดนะคะ!"
เสียงหวานยั่วยวน ราวกับว่าคนที่กำลังถูกเล่นงานคือเธอเอง
ทั้งน้ำเสียงและสีหน้า ช่างไร้ที่ติ
หลี่เอ้อร์หูได้ยินแล้ว ร่างกายสั่นสะท้านราวกับถูกไฟฟ้าช็อต จนตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
ช่างวิเศษเหลือเกิน
ถ้าเจ้าหรูใช้เสียงสวรรค์แบบนี้ครวญครางบนเตียง ผู้ชายทั้งโลกคงไม่มีใครทนไหว
หลังจากแกล้งหลี่เอ้อร์หูไปสักพัก เจ้าหรูก็ปลอบใจว่า "น้องชาย ต้องทำใจให้กว้าง คิดซะว่าไอ้ลูกรวยนั่นกำลังเล่นของเหลือที่น้องเล่นแล้ว ผู้หญิงสกปรกขนาดนั้น ยกให้มันไปเลย!"
หลี่เอ้อร์หูกัดฟัน พูดอย่างเจ็บปวด "แต่ผมยังไม่เคยแตะต้องแม้แต่นิ้วมือของหวังเหยียนเลย..."
พูดจบ เขาก็สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเจ้าหรูผิดปกติ
ปากของเธอกลั้นลมหายใจ ใบหน้างามพองขึ้นเหมือนปลาปักเป๋าที่กำลังโกรธ เธอรีบเอามือปิดปาก ตอนนี้กลับมองเขาด้วยสายตาเวทนา
ท่าทางนี้คงอยู่ได้สามวินาที เจ้าหรูก็ทนไม่ไหวแล้ว —
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~~~~~~~~~~~"
เธอหัวเราะ หัวเราะอย่างไม่ยั้ง
หลี่เอ้อร์หูไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ผู้หญิงที่ดูสง่างามสูงศักดิ์ จะหัวเราะได้เกินคาดขนาดนี้
เขาตลกขนาดนั้นเลยหรือ?
"คบกันมาสามปีแต่ยังไม่เคยจับมือกันเลย นี่มันเด็กหนุ่มบริสุทธิ์รักแบบเพลโตมาจากไหนกัน? น้องชายคนเล็ก พี่หัวเราะตายแล้วมันจะดีกับน้องตรงไหน? พี่สงสารน้องจริงๆ! สงสาร... คอกๆๆๆ..."
เจ้าหรูหัวเราะจนไอไม่หยุด
เพราะร่างกายสั่น ทรวงอกสองเต้าตรงหน้าหลี่เอ้อร์หูก็กระเพื่อมอย่างสนุกสนาน เกือบจะกระโดดออกมาจากยกทรงแล้ว
หลี่เอ้อร์หูไม่มีอารมณ์จะชื่นชม ใบหน้าของเขาแดงบ้างซีดบ้าง รู้สึกอึดอัดอย่างมาก
อายจนอยากตาย
เขาก็รู้สึกคับข้องใจเหมือนกัน
คบกับหวังเหยียนมานานขนาดนี้ เขาเคารพเธอมาตลอด หวังว่าจะเก็บครั้งแรกไว้ในคืนวิวาห์
ถ้ารู้ว่าหวังเหยียนเป็นผู้หญิงแบบนั้น มีครั้งหนึ่งตอนเธอเมา เขาน่าจะบังคับเธอซะ...
เจ้าหรูหัวเราะเต็มที่นานถึงห้านาทีกว่าจะหยุด น้ำตาเธอแทบไหล
หลังจากหัวเราะจบ เธอยังไม่ลืมที่จะแซะเพิ่ม "หัวเราะจนปวดท้องไปหมด ขอบใจนะน้องชาย น้องทำให้พี่มีเรื่องขำไปทั้งปีเลย!"
พูดตามตรง หลี่เอ้อร์หูรู้สึกโกรธนิดๆ
เขาก็มีศักดิ์ศรีนะ
จะให้ผู้หญิงคนหนึ่งเหยียบย่ำได้ยังไง?
กำลังจะเถียงกลับสักสองประโยค เจ้าหรูกลับถามเสียงอ่อนโยน "อยากให้พี่ช่วยปลดหมวกบริสุทธิ์ให้ไหม?"
ประโยคนี้ ทำเอาหลี่เอ้อร์หูกระดูกอ่อนยวบ
ศักดิ์ศรีมันเรื่องบ้าอะไรกัน!
ถ้าได้ขึ้นเตียงกับเจ้าหรู ความคับแค้นที่ถูกหวังเหยียนหลอกมาสามปีก็ล้างแค้นได้หมด