Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 880

เมื่อพูดจบ ดวงตาของหูซู่ชิงเปล่งประกายยิ้มเจ้าเล่ห์อาบด้วยความอาฆาตแค้น มือเล็กขาวผ่องของนางเคลื่อนไหวเบาๆ ปล่อยก้อนเมฆสีรุ้งขนาดเท่าฝ่ามือออกไปอย่างเงียบๆ อาศัยม่านหมอกเป็นที่กำบัง ล่องลอยเข้าสู่ใจกลางทุ่งร้าง... ทรัพยากรบำเพ็ญเพียรของนางมีจำกัด ไม่อาจรองรับได้ถึงหนึ่งหมื่นปี แล้วนางก็จะกลายเป็นกอง...