Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 547

จูชิวจีเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ท่านเฒ่าหวัง ร้อนอาหารไม่ทันได้กิน ท่านอยากเป็นตั๊กแตนตำข้าวนั่นหรือไง?"

หวังเทียนเหรินเบิกตาโตดุจวัว ตวาดด้วยความโกรธ "จูรองเอ๋ย คำพูดเจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

จูชิวจีหัวเราะเบาๆ "ท่านเฒ่าหวังอย่าได้โกรธเลย ข้าไม่ได้มีความหมายอะไรพิเศษ"

หลี่ยุนทูส่งสัญญาณตาให้จูชิ...