Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 505

วรรณกรรมจีน-ไทย

อู่หยางจื้อหยวนรู้สึกอบอุ่นในใจ กล่าวอย่างตื่นเต้น "เหม่ยน่า ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน"

ซูห่าวได้ยินบทสนทนาอันหวานหู จึงยิ้มเยาะ "ฮึๆ คำหวานๆ พวกนี้พูดตอนนี้ก็ดี เพราะต่อไปคงไม่มีโอกาสได้พูดอีกแล้ว ข้าจะกำจัดเจ้า แย่งวัตถุวิเศษและแย่งหญิงของเจ้า..."

เสี่ยวเหม่ยน่าไม่ได้ฝึกวิชาเซียน ค...