ทัศนียภาพสีชมพู

บทที่ 5

คุณหมอสาวสวย

คุณหมอสาวสวยเห็นอู๋หยางจื่อหยวนจ้องตาเหม่อลอย จึงขมวดคิ้วน้อยๆ คิดในใจว่าเสียเส้นประสาทตาจากฟ้าผ่าหรือเปล่านะ

"มานี่ มองที่ฉัน อย่าขยับ"

คุณหมอสาวก้มตัวลงมาใกล้ๆ อู๋หยางจื่อหยวน แล้วใช้ไฟฉายตรวจดูปฏิกิริยาของเส้นประสาท

ตอนนี้อู๋หยางจื่อหยวนแทบจะเลือดกำเดาไหล เพราะในสายตาเขา คุณหมอสาวที่เปลือยเปล่านั้นอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่สิบเซนติเมตร ใกล้จนเห็นไฝเล็กๆ บนเนินอกขาวผ่องทั้งสองข้างได้อย่างชัดเจน

คุณหมอสาวพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตรวจอาการให้อู๋หยางจื่อหยวน แต่ไอ้คนไร้ยางอายคนนี้กลับจ้องมองหน้าอกของเธอไม่หยุด ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ราวกับหนูจ้องชีส

ปฏิกิริยาปกติ แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย

คุณหมอสาวขมวดคิ้วอีกครั้ง ในที่สุดก็สังเกตเห็นสีหน้าผิดปกติของอู๋หยางจื่อหยวน เธอมองตามสายตาของเขาไป...

"คุณกำลังมองอะไรอยู่?!" คุณหมอสาวตวาดเสียงเข้ม เธอรู้สึกแค่ว่าอู๋หยางจื่อหยวนช่างลามก แต่ไม่มีทางรู้เลยว่าเธอถูกมองทะลุเสื้อผ้าไปแล้ว "โดนฟ้าผ่ายังไม่รู้จักสำรวม!"

แต่คำดุของคุณหมอสาวผู้เย็นชานี้ กลับยิ่งทำให้อู๋หยางจื่อหยวนรู้สึกสนุก

เพราะเขาเห็นชัดว่าหญิงสาวตรงหน้าค่อยๆ เริ่มมีท่าทีไม่เป็นธรรมชาติ ร่างกายใต้เสื้อกาวน์สีขาวเริ่มบิดไปมาอย่างกระสับกระส่าย ขนอ่อนบนผิวเนียนตึงลุกชันขึ้นทีละเส้น

คุณหมอรู้ดีว่าตัวเองหน้าตาดี เคยเจอคนไข้ที่มองด้วยสายตาหื่นกระหายมาก่อน แต่คนตรงหน้านี้ต่างจากคนอื่น สายตาของเขาเหมือนมีมนตร์สะกด ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังเปลือยกายอยู่ต่อหน้าเขา ถูกสำรวจด้วยสายตาของเขา

ความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยประสบมาก่อน ทั้งอึดอัด แต่ก็มีบางอย่าง... ที่ตื่นเต้น

ฮึก... ฮึก...

คุณหมอสาวใบหน้าแดงก่ำ ยืนเม้มปากอยู่ข้างๆ ไม่รู้กำลังคิดอะไร ในสายตาของอู๋หยางจื่อหยวน คุณหมอสาวสวยคนนี้ซ่อนร่างไว้ใต้เสื้อกาวน์ ผิวขาวผ่องทั้งหมดกลายเป็นสีแดงระเรื่อ และบางส่วนของร่างกายก็เริ่มมีปฏิกิริยาแปลกๆ เพราะความตื่นเต้นต้องห้ามนี้

อู๋หยางจื่อหยวนมองคุณหมอสาวตรงหน้าแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ พูดด้วยความสะใจ "คุณหมอ? คุณหมอ คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

คุณหมอชายตามองเขาอย่างไม่พอใจ คว้าแฟ้มประวัติคนไข้ที่วางอยู่ข้างๆ แล้วเดินออกไปทันที คงจะไปเรียกคนอื่นมาเปลี่ยนเวร

ในห้องเหลือเพียงเสียงหัวเราะคิกคักของอู๋หยางจื่อหยวน

...

อู๋หยางจื่อหยวนอยู่โรงพยาบาลเป็นเวลาห้าวัน หลังจากนั้นเขาก็ออกจากโรงพยาบาลอย่างแข็งแรงกระปรี้กระเปร่า

ด้วยพลังลมปราณพิเศษที่ช่วยฟื้นฟู อาการบาดเจ็บภายในของอู๋หยางจื่อหยวนหายสนิทภายในห้าวัน แต่เขากลัวว่าการฝึกพลังจะเกิดปัญหา จึงซุกตัวอยู่ในห้องพักผู้ป่วยเพื่อศึกษา "คัมภีร์พลังธาตุทั้งห้าแห่งเทียนกัง" ของเขา - หากมีปัญหาเกิดขึ้น จะได้ช่วยเหลือได้ทันท่วงที

ในที่สุดหลังผ่านไปห้าวัน เขาก็ตัดสินใจออกจากโรงพยาบาล ร่างกายเขาหายดีแล้ว และเขาก็เข้าใจคัมภีร์เกือบทั้งหมด โดยเฉพาะการควบคุมการเปิด-ปิดตาทิพย์

แต่เหตุผลสำคัญที่สุดคือ เขาไม่มีเงินแล้ว

ค่าเตียงโรงพยาบาลแต่ละวันไม่ใช่ถูกๆ อู๋หยางจื่อหยวนที่ไม่มีงานทำและมีเงินเก็บไม่มาก จำเป็นต้องอยู่แค่นี้ไม่ว่าจะอยากอยู่ต่อหรือไม่ก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่กังวลเรื่องเงินมากนัก อู๋หยางจื่อหยวนได้รับทักษะและวิชาพิเศษมากมายจากคัมภีร์ เขาตัดสินใจว่าจะหาโอกาสใช้หนึ่งหรือสองวิชาเพื่อทำให้ตัวเองรวยขึ้น

ความคิดของเขาไม่ผิด ใน "คัมภีร์พลังธาตุทั้งห้าแห่งเทียนกัง" มีวิชามากมายนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะใช้ในทางธรรมะหรืออธรรม ก็สามารถทำให้เขาได้เงินมากมาย แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ โอกาสนั้นมาถึงเร็วกว่าที่คิด