Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 390

โอหยางจื่อหยวนเห็นว่าไอ้แก่นี่ช่างไม่รู้จักเกรงใจ ถึงกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ในความเร่งด่วน เขาพลันชูไม้เท้าทองเหลืองใหญ่ขึ้น ฟาดอย่างรุนแรง ใบหน้าอรหันต์ทั้งสิบหกพุ่งทะยานออกไปในอากาศ ทอดเงาบนท้องฟ้า สูงเทียบเท่าพระจันทร์ ดวงตาทั้งสามสิบสองข้างเบิกกว้างขึ้นทันที ปล่อยรัศมีศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงก...