Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 148

สายตาที่พร่าเลือนค่อยๆ ชัดขึ้น ในระยะสายตา มาร์เตสกินยืนแยกขาออก อยู่ไม่ไกลนัก กำลังถูมือทั้งสองข้าง หัวเราะเยาะ แล้วพูดอย่างห้วนๆ ว่า "กังฟูจีน ก็แค่นี้เองหรือ!"

ไอ้หมา! โอหยางจื่อหยวนพยายามดิ้นลุกขึ้น แต่ในสมองมีเสียงอื้ออึงไปหมด แขนขาไม่ยอมฟังคำสั่งจากสมองเลย การโจมตีครั้งนี้รุนแรงเกินไป จนกระทั...